■  Misteria chrześcijańskie jako przedmiot teologii

Artykuł opublikowany we „Wrocławskim Przeglądzie Teologicznym” 1(2002), ukazuje słuszność i zasadność uprawiania teologii misteriów, ponieważ łączy ona w sobie rozumową refleksję z egzystencjalnym doświadczeniem misterium, przede wszystkim w liturgii. Biblijny sens pojęcia misterium dotyczy transcendentnej rzeczywistości objawionej, która przejawia się jako zbawczy zamysł Ojca, tajemnica królestwa Bożego i tajemnica Chrystusa. W sensie teologicznym misteria chrześcijańskie stanowią zbawcze słowa i czyny Jezusa Chrystusa, które mają ponadczasowy charakter i są ciągle uobecniane w liturgii. Mają też one wewnętrzny i personalistyczny wymiar, to znaczy są osobowym spotkaniem ze zmartwychwstałym Panem żyjącym i obecnym w swoim Kościele. Chrystologiczny charakter misteriów chrześcijańskich odróżnia je całkowicie od misteriów pogańskich, które są jednoznacznie nazwane przez Apostoła „bezowocnymi czynami ciemności” (por. Ef 5, 6-12).

« powrót