■  Istota łaski w teologii Macieja Józefa Scheebena

Artykuł zostaje opublikowany w teologicznym czasopiśmie „Quaestiones selectae” 16(2003). Scheeben opisuje rzeczywistość łaski posługując się biblijnymi i patrystycznymi obrazami oraz pojęciami, które można uporządkować wokół trzech określeń łaski: zjednoczenie osobowe, uczestnictwo w naturze Bożej, dziecięctwo Boże. Istota łaski jako zjednoczenia osobowego obejmuje wzajemne ofiarowanie się osób, przenikanie i obecność Osób Boskich w osobie ludzkiej oraz przynależność, współposiadanie i cieszenie się sobą. Natomiast określenie uczestnictwa w naturze Bożej wskazuje na dynamiczny charakter łaski, ponieważ dotyczy rozwoju trynitarnego życia Bożego w człowieku. Równocześnie określenie to odsłania wewnętrzny charakter łaski, ponieważ rzeczywistość łaski przemienia człowieka w całej jego osobowej strukturze i dotyka jego cielesno-duchowej natury. Wreszcie, określenie dziecięctwa Bożego ukazuje istotę łaski jako wyższej godności ludzkiej osoby i odbicie w niej Boskich pochodzeń: synostwa i tchnienia, czyli miłości.

« powrót